Monday, April 21, 2008

എന്റെ സുഹൃത്ത്

ചെറുപ്പത്തില്‍ നടന്ന ഒരു സംഭവം ആണ്...ഇപ്പോഴും പക്ഷെ ഇടക്കിടെ ഓര്‍മയില്‍ വരുന്ന ചില മുഖങ്ങള്‍....അതാണ് എന്നെ ഇതെഴുതാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചത്..

നല്ല ഒരു സുഹൃത്തായിരുന്നു അവള്‍...എന്തോ എന്നോട് വലിയ സ്നേഹം ആയിരുന്നു...വീട്ടിലും പല തവണ വന്നിട്ടുണ്ട്...കുറെ നാളായി അവള്‍ വിളിക്കുന്നു...അവളുടെ വീട്ടിലേയ്ക്.... ഒരുപാടു ദൂരം നടക്കണമത്രേ. അത് കേട്ടതെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു...പറ്റില്ല..പക്ഷെ അവള്‍ വിട്ടില്ല...ഒരു ദിവസം വന്നേ പറ്റൂ...

എന്തിനാണാവോ? ..ഒരുപാടു നിര്‍ബന്ധിച്ചു.. എന്തൊരു കഷ്ടമാ ഇത്.. അവരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ടീച്ചര്‍ടെ മക്കളെ അവള്‍ടെ അമ്മയ്ക് കാണണമത്രേ...ഓകെ ..സമ്മതിച്ചു...പക്ഷെ എങ്ങനെ പോകും...

വീട്ടില്‍ നിന്നും അനുവാദം കിട്ടില്ല....അവള്‍ ഒരു വിട്ടുവീഴ്ചയ്ക്കും തയ്യാറായില്ല.. അങ്ങനെ അച്ഛനേയും വീട്ടില്‍ സഹായത്തിനു നിന്നിരുന്ന ചേച്ചിയേയും ചേട്ടനെയും പറ്റിച്ചു പോകാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു...

അനിയന്‍ പഠിക്കുന്ന നെഴ്സറിയില്‍ ചെന്നു അവനെയും കൂട്ടി...ടീച്ചര്ടെ അടുത്ത് നുണ പറഞ്ഞാണ് അവനെ കൂട്ടുന്നത്‌...അച്ഛന്‍ ദൂരെ ഒരു സ്ഥലത്തു പോയതാനത്രേ...അതുവരെ ആ കുട്ടിയുടെ വീട്ടില്‍ ഇരുന്നുകൊളളാന്‍ പറഞ്ഞത്രേ.. എന്തൊരു നുണ ..ഇങ്ങനെയും ആ പ്രായത്തില്‍ പറയുമല്ലോ !!..അങ്ങനെ അനിയനേയും കൂടി നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി....

അപ്പാ എന്തൊരു ദൂരം...മടുത്തു തുടങ്ങി..ഓരോ വളവെത്തുംപോളും ചോദിക്കും..ഇതാണോ വീട്...ഇതാണൊ വീട് ...ഏതാണ്ടൊരു ഒരുമണിക്കൂര്‍ നടന്നുകാണണം ... അവളുടെ വീടെത്തി...
ചെറുതെങ്കിലും നല്ല അടുക്കും ചിട്ടയും ഉള്ള വീട്..അവളുടെ അമ്മ ഞങ്ങളെ പ്രതീക്ഷിച്ചെന്ന വണ്ണം വാതില്‍ക്കല്‍ തന്നെ നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു...നല്ല സ്നേഹമുള്ള സുന്ദരിയായ അമ്മ ....എന്തെന്നറിയില്ല ഞങ്ങളോട് ഒരുപാടു വര്ത്തമാനം പറഞ്ഞു...പലഹാരങ്ങള്‍ തന്നു...വല്ലാത്ത ഒരു സ്നേഹം ...അതിശയിച്ചു പോയി....ഇന്നും അറിയില്ല അവരെന്തിനാണ് അത്രയും സ്നേഹം കാണിച്ചതെന്ന്..ഒരു പക്ഷെ അമ്മ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളതിനാലാവാം...അമ്മയെ അവിടെ എല്ലാവര്ക്കും ഭയങ്കര ഇഷ്ടമായിരുന്നല്ലോ?



കുറെ കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചുപോകാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ അതാ ഒരു പടആളുകള്‍...അതാണ് രസം...മുന്‍പില്‍ അച്ഛന്‍..പുറകെ വീട്ടില്‍ നില്ക്കുന്ന ചേട്ടന്മാര്‍..പിന്നെ കുറെ നാട്ടുകാരും..സ്കൂള്‍ വിട്ടിട്ടും വീട്ടിലെത്താത്തതിനാല്‍ അന്വേഷിച്ചുവന്നതാണ്...പിള്ളാര്‍ ഈ വഴിയേ പോയിരുന്നെന്നു ആരോ പറഞ്ഞ അറിവ് വെച്ചു തേടിയിറങ്ങിയതാണ്...എന്തായാലും കണ്ടു കിട്ടി..പിന്നെ രണ്ടെണ്ണത്തിനേയും കുറെ ചീത്തയും പറഞ്ഞു തോളില്‍ കയറ്റിയിരുത്ത്തിയായി മടക്കയാത്ര....
വഴിയില്‍ കണ്ടവരെല്ലാം നടന്നകാര്യം അറിഞ്ഞതിലായിരുന്നു സങ്കടം..പിള്ളാര്‍ വീട്ടില്‍ ചോദിയ്ക്കാതെ പോയത് കണ്ടില്ലേ..അതുങ്ങളുടെ ഒരു ധൈരൃം...എല്ലാവരും പറയുന്നതിത് തന്നെ...വീട്ടിലെത്തിയതും കിട്ടി ചൂരല്‍ കഷായം....

പിറ്റേന്നു വൈകിട്ട് പാല്ക്കാരന്‍ പറഞ്ഞാണ് അറിഞ്ഞത് ആ കുട്ടിയുടെ അമ്മ മരിച്ചത്രേ.. ആത്മഹത്യ ....അമ്മേ സത്യത്തില്‍ ഞാന്‍ കരഞ്ഞുപോയി...ഇന്നലെ കണ്ട ആ അമ്മ..അവളുടെ സ്നേഹമുള്ള അമ്മ....
എന്തിന്....ഇന്നലെ അവള്ക്ക് എന്ത് സന്തോഷമായിരുന്നു....അല്ലെങ്കിലും അമ്മയുടെ കാര്യം പറയുംപോളെല്ലാം അവള്‍ക്കു നൂറു നാവായിരുന്നു....പിന്നീട് ഒരുപാടു ദിവസം കഴിഞ്ഞാണ് അവള്‍ ക്ലാസ്സില്‍ വന്നത് ...അന്നെന്റെ അടുത്തിരുന്നു ഒരുപാടു കരഞ്ഞു...അവള്‍ടെ അച്ഛന്‍ കാരണമാണത്രേ....പിന്നെ അറിഞ്ഞു അവള്‍ടെ അച്ഛനെ പോലീസ് പിടിച്ചെന്നും പിന്നീട് വെറുതെ വിട്ടെന്നും ....ഒരുപാടു പാവമായിരുന്നു അവള്‍....പിന്നീടാരോ പറഞ്ഞു എല്ലാം വെറും തെറ്റിധാരനയാണ്...അയാള്‍ ഒരു പാവം മനുഷ്യനാണ്...ആ അമ്മയ്ക് മാനസികരോഗം ഉണ്ടായിരുന്നെന്ന്...ഭഗവാനെ ഇതായിരുന്നോ സത്യം...

പിന്നീട് അവള്‍ ആ സ്കൂളില്‍ നിന്നും പോയി.....ഒരുപാടു നാളുകള്‍ക്കു ശേഷം അപ്രതീക്ഷിതമായി ഞാന്‍ അവളെ കണ്ടു....കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച... ...എന്നെ കണ്ടതെ അവള്‍ക്കു മനസ്സിലായി....പക്ഷെ മനസ്സിലാവാതെ അന്തം വിട്ടു നിന്നു പോയി ഞാന്‍...ഒരുപാടു പോക്കമൊക്കെ വച്ചു ഒരു സുന്ദരിക്കുട്ടി........അപ്പോളവള്‍ വാ തോരാതെ സംസാരിച്ചു..അച്ചനെക്കുറിച്ച്...അനുഭവിച്ച വേദനകളെ കുറിച്ചു...എല്ലാവരും കുററപ്പെടുത്തിയിട്ടും മക്കള്‍ക്ക്‌ വേണ്ടി എല്ലാം സഹിച്ചു കഷ്ടപ്പെട്ട ആ നല്ല അച്ഛനെ കുറിച്ചു അവള്‍ക്കെന്തു അഭിമാനമാണ്...

6 comments:

ഹരീഷ് തൊടുപുഴ said...

മീനു,
ആദ്യത്തെ പ്രതികരണമാണോ എന്നറിയില്ല...
എന്നിരുന്നാലും ഹ്യുദയസ്പര്‍ശിയായി പറഞ്ഞിരിക്കുന്നൂ.....അഭിനന്ദനങ്ങള്‍ പോസ്റ്റിനു

Unknown said...

നല്ല വരിക്കള്‍

Unknown said...

നല്ല ഓര്‍മ്മ കുറിപ്പ് മീനു

Jayasree Lakshmy Kumar said...

സന്തോഷത്തിനും സങ്കടത്തിനും ഇടയിലുള്ള രേഖ എത്ര നേര്‍ത്തതാണ്

siva // ശിവ said...

നല്ല ഭാഷ...നല്ല വിവരണം..

നിരക്ഷരൻ said...

ആ അമ്മയുടെ മരണം എഴുതിയ പാരഗ്രാഫ് വായിച്ച് തരിച്ചിരുന്നുപോയി. വല്ലാത്ത ഒരു മാനസികാവസ്ഥ ആയിപ്പോയിക്കാണുമല്ലോ ആ വിവരം കേട്ടപ്പോള്‍...